Park przy Central Street

Rukia

-No przecież on brzydki jest, takie wyłupiaste oczy i ten wyblakły róż. - zaczęła mówić, kręcąc głową.
-Nie mów, że podoba ci się taki wypłosz...-próbowała dalej, zerkając na prosiaczka w jego ręku. Dała mu pstryczka w nos.
-Zresztą ten prosiak potrzebuje prywatnego oddziału na intensywnej terapii, dwóch chlewików i trzech par sandałków dżizusków. - dodała z poważną miną.

Mitch

Załatwie jak znajde - powiedział. - No przeież prosiak jest śliczny. Nie wiem jak możesz tak mówic o nim. Zraniłaś jego uczucia. - dodał całkiem poważnie. Oparł się o ławke i tak siedział, a na nim dziewczyna.

Rukia

-W sumie to możesz go sobie wziąć, zasłużyłeś sobie na problemy. Ten prosiak to jeden, wielki chodzący problem. Przynosi pecha, zobaczysz. - wystawiła mu język, schodząc z jego kolan. Włożyła dłonie do kieszeni u spodni i rozejrzała się ciekawsko po parku.

Mitch

No już mam pecha przez niego. - zaśmiał się patrząc na nią. - A mianowicie zeszłaś z moich kolan. - wyszczerzył się do niej i włożył prosiaka do kieszeni bluzy.

Rukia

Wyszczerzyła zęby w pogodnym uśmiechu, wyciągając z kieszeni prosiaka. Spojrzała na niego zadowolona, przenosząc wzrok na chłopaka.
-A widzisz, mówiłam,żebyś oddał mi go wcześniej. - znów wystawiła mu koniec języka, podpierając się nieco pretensjonalnie dłońmi pod boki.
-W każdym razie, jeszcze nie wykonałeś dla mnie żadnego zadania. No zatańcz mi krakowiaka. - powiedziała słodko, uśmiechając się zachęcająco.

Mitch

Czy już mówiłem, że na mnie słodkie oczka nie działają? - spytał śmiejąc się. - mówiłem ale powiem jeszcze raz. Słodkie oczka na mnie nie działają. - powiedział patrząc jej w słodkie oczka xd.

Rukia

-Nooo weź no. - prychnęła rozbawiona, dłonią zakrywając jego oczy. - Jesteś strasznie uparty! - oznajmiła mu i cofnęła się o krok, zabierając rękę. - Mam dla ciebie propozycje nie do odrzucenia. Zamiast krakowiaka podasz mi swój numer. - powiedziała pogodnie, chowając prosiaka do kieszeni bluzy.

Mitch

To napewno odpada. Żebyś mi dzwoniła po nocy i opowiadała różne fajne historyjki z życia wzięte? - zaśmiał się. - 786959367 - powiedział szybko i patrzył czy dziewczyna zapamiętała i zapisała dobrze.

Rukia

Zamrugała powiekami, zdziwiona kiedy nagle podał numer.
-Za szybko! - jęknęła, wyciągając komórkę. Wbiła pierwsze trzy cyfry i podała mu ją.- Lepiej będzie jak to zapiszesz, mam kiepską pamięć do liczb. - stwierdziła pogodnie, uśmiechając się kątem warg. Odgarnęła z oczu kosmyki włosów.

Mitch

Wziął komórke, zapisał numer i oddał jej. - Prosze. - powiedział oddając jej telefon. Uśmiechnął się do niej. - to co robimy? - spytał po chwili patrząc to na nią, to na coraz ciemniejsze niebo.

Rukia

-Wymyśl no coś, krakowiaku- wyszczerzyła zęby, biorąc od niego komórkę, którą schowała do kieszeni u spodni. Zadarła wzrok na niebo.
-Późno się robi. - zauważyła spokojnym głosem i znów zerknęła na niego.

Mitch

Jak chcesz to moge Cię odprowadzic. - powiedział uśmiechajac się lekko kącikami ust. Spojrzał na nią. - albo nie wiem co. - dodał po chwili namysłu.

Rukia

Uśmiechnęła się i pociągnęła go za rękaw.
-W takim razie chodź. - powiedziała spokojnie, wpatrując się w chłopaka. - Mam spory kawałek do bloku, a droga do niego jest wcale nie oświetlona. - powiedziała rozbawiona. - Jeszcze mnie ktoś napadnie. Tak, tak. Z pewnością mi się przydasz. - dodała rozbawionym tonem, czekając aż ruszy się z ławki.

Mitch

Wstał śmiejąc się. - Kto tam by chciał Cię napaść. - stwirdził idąc w strone dziewczyny. - to prowadź. Tylko zdajesz sobie sprawe, że będę Cię nawiedzał jak już będę wiedział gdzie mieszkasz? - zachichotał.

Rukia

-Hm, zawsze mogę postawić prosiaka na warcie. Pogodni cię jednym kopniakiem, zobaczysz.- wyszczerzyła zęby, idąc chodnikiem z dłońmi w kieszeniach u bluzy.
Spojrzała na niego rozbawiona.
-Z prosiakiem nie ma żartów. - zapewniła go.