Park przy Central Street

Rukia

Zmarszczyła lekko nos, kiedy gałązka trafiła w jej głowę. Wyszczerzyła zęby w nadzwyczaj łobuzerskim uśmiechu, kiedy tylko oznajmił jej swoją propozycje.
-Zrobisz wszystko o co cię poproszę? - zapytała. Momentalnie przysiadła i ugięła nogi w kolanach, przytrzymując się nimi o gałąź i osunęła się w dół, wisząc tym samym jak to dzieci zawsze mówiły na 'nietoperza'. Zachichotała pogodnie, oczekując jego odpowiedzi.

Louren

Mitch

No jeszcze zalezy co będziesz chciała - powiedział widząc, że dziewczyna się nadzwyczaj ożywiła. Zaśmiał się cicho i pociągnął ją lekko za włos. Tak aby nie spadła ani nie bolało. Wyszczerzył się do niej. - Coś normalnego, a jak nie normalnego to w granicach normalności. - dodał chichocząc.

Rukia

Przygryzła palec wskazujący wisząc dalej na drzewie. Zamyśliła się na moment, zastanawiając się nad zadaniem dla niego.
-Co rozumiesz przez 'granice normalności? - zapytała rozbawiona i zachwiała się lekko, zaciskając mocniej nogi na gałęzi. Wpatrywała się w chłopaka wyczekującym wzrokiem.

Mitch

No bez żadnych strasznie głupich rzeczy. - wytłumaczył po chwili namysłu. Zaśmiał się i spojrzał na swoje buty. - zadaj, a potem Ci powiem czy to zrobie czy nie. - dodał uśmiechając się lekko. - ale tylko nie śpiewanie. Nienawidze tego. - zaśmiał się.

Rukia

-Dlaaaaaczego nie śpiewanie? - jęknęła teatralnie, robiąc smutną minę. Podparła się dłońmi pod boki w geście naburmuszenia. Kiedy jednak znów się zachwiała momentalnie wyleciało jej to z głowy.
-Masz mi zatańczyć tu i teraz krakowiaka. - mruknęła pośpiesznie, byle tylko nie spaść z drzewa. -Oczywiście to będzie pierwsze zadanie, które sprawdzi twoje możliwości - dodała dla wyjaśnienia, szczerząc zęby.

Mitch

Nie będę tańczyc - powiedział siedząc dalej. Zaśmiał się. - nawet o tym niemyśl. Jeszcze krakowiaka?! Nigdy. - dodał dalej się śmiejąc. - wymyśl coś innego. I nie spadnij. - wyszczerzył sie do niej.

Rukia

-Co ci się nie podoba w krakowiaku? - zapytała rozbawiona, unosząc jedną brew. -Krytyka bez argumentów jest nic nie warta, dawaj dawaj. Powiedz no czego nie ma krakowiak, a co ma inny warty uwagi taniec. - powiedziała z szerokim uśmiechem, mierząc w niego palcem niczym wymiar sprawiedliwości.

Mitch

Poprostu nie będę tańczyc. Ty nie tańczyłaś więc i ja nie zatańcze. - powiedział patrząc to na nią, to na gałąź, na której wisiała. Uśmiechnął się lekko kącikami ust.

Rukia

-Złośliwiec. - skwitowała to krótko, mrużąc nieznacznie powieki. Przez jej głowę przeszło już sporo propozycji,które odrzucała momentalnie. Domyślała się, że nie namówi go na to, czy na tamto.
-To może...- zaczęła zastanawiać się tym razem na głos, co raz zerkając na chłopaka.- ...ciężko, ciężko. - skwitowała to krótkim jęknięciem.
-W czym jesteś dobry? -zapytała, żeby ułatwić sobie zadanie.

Mitch

W siedzeniu na ławce. - powiedział drocząc się z dziewczyną. - no myśl, myśl. - dodał patrząc na nią. Poprawił swój nieład na włosach i włożył spowrotem ręke do kieszeni spodni.

Rukia

Podciągnęła się na nogach i przysiadła na gałęzi, żeby po chwili zeskoczyć z drzewa.
Jak gdyby nigdy nic przysiadła chłopakowi na kolanach, szczerząc zęby.
-Oddaj mi prosiaka.- poprosiła grzecznie, wyciągając po breloczek dłoń.

Mitch

Zaśmiał się trzymając w ręce prosiaka. - nie oddam. - powiedział wyszczerzając się. - Nawet mnie o niego nie proś. - dodał po chwili dalej się wyszczerzajac.

Rukia

-Ej, to był mój prosiak! - wymamrotała, zerkając na różową świnką w jego dłoni. Oczywiście przybrała udawaną minę skrzywdzonego dziecka, przygryzając przy tym wargę w geście załamania.
-No daj mi go, on sobie nie zasłużył na zmianę właściciela po tylu latach...- mówiła dalej przymilnym tonem. Gdyby się jednak zastanowić miała go dopiero przez dwa dni, o żadnych latach nie powinno być tutaj mowy. Zerknęła na niego nieco rozbawionym wzrokiem.

Mitch

No jeszcze masz coś do powiedzenia? - spytał po wypowiedzi dziewczyny. - na mnie nie działają słodkie oczka ani nic z tym powiązane. - wyszczerzył się do niej. - a prosiaczek mi się podoba. Chyba go zatrzymam.